Animation και ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου στην Καλαμάτα -εκπαιδευτική επίσκεψη στο πλαίσιο του project

Στο πλαίσιο του project πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτική επίσκεψη για να παρακολουθήσουμε animation και ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου στην Καλαμάτα (Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας, Αίθουσα "Θεόδωρος Αγγελόπουλος", 28/1/2016). Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε κινούμενα σχέδια με διάφορες τεχνικές (2d, 3d, σχέδιο, πλαστελίνες, κούκλες, κατασκευές και μικτές τεχνικές) καθώς και 2 πολύ ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ οικολογικού και αρχαιολογικού περιεχομένου.



Το πρόγραμμα που παρακολουθήσαμε ήταν το εξής:

Be there! Corfu Animation Festival:

Animated films. Επιμέλεια εκπαιδευτικών animated ντοκιμαντέρ: Βασίλης Κρουστάλλης, Ιόνιο Πανεπιστήμιο , Καλλιτεχνικός διευθυντής του “Be there ! Corfu Animation festival”, Συνολική διάρκεια: 72′ 03”

ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

Trailer φεστιβάλ 0’30”

Νίκος Μουστάκας – Ιωάννα Λογγάκη

Βατραχόπαιδο, Jehan Madhani (USA, 2013), 1′ 05”.

2D computer animation

To βατραχόπαιδο παίρνει ένα πολύτιμο μάθημα για την οικογένεια σε αυτό το σύντομο κινούμενο.

Το κοκκαλιάρικο δέντρο, Christophe Gautry (FRANCE, 2014), 6′.

Κούκλες

Σε αυτή την ιστορία, θα ανακαλύψετε ποιο ήταν το κοκαλιάρικο δέντρο, όταν έφυγε από το τελευταίο δάσος, γιατί προκάλεσε μια πλημμύρα και πώς έσωσε όλα τα παιδιά…

Ο ανδρειωμένος καπετάνιος, Katrina Mathers & Graeme Base (AUSTRALIA, 2013), 8′ 08”.

3D computer animation

Ένα αγόρι και η γάτα του ταξιδεύουν σε άγνωστα νερά με μια βάρκα, ένα μικρό μπουκάλι και μια ζωηρή φαντασία.

Τα κορίτσια είναι σπαστικά, Caity Hall, (CANADA, 2014), 0′ 32”.

2D computer animation

Μια σύντομη ταινία animation σχετικά με την αλληλεπίδραση δύο ανθρώπων και τις εκπλήξεις που μπορούν να συμβούν.

Ονειρεύομαι, δεν υποχωρώ, ζω, Ομάδα animation 6ου Γυμνασίου Πάτρας, Patras (GREECE, 2013), 6′ 20”.

Πλαστελίνη

Βασικό θέμα της ταινίας είναι η κάθε μορφή ελέγχου με την οποία έρχεται αντιμέτωπος ο άνθρωπος σε διάφορες στιγμές της ζωής του…

Σιντ, Μαργαρίτα Σιμοπούλου (GREECE, 2013), 8′.

3D computer animation

Πόσο μακριά απέχει το όνειρο και η ελπίδα από την πραγματικότητα; Ο Σιντ είναι ένας μικρός δράκος. Βιώνει τη φιλία, την αγάπη και την απώλεια σε ένα πλανήτη όπου μένει μόνος του. Μία ταινία που μπορεί να σε κάνει να ονειρευτείς και να ελπίσεις ξανά!

Ένα παιδί ψαρεύει τ’ άστρα, Chuanshu Shi (USA, 2013), 11′ 54”.

2D computer animation

Αυτή η ιστορία αναφέρεται σε ένα αγόρι που πέφτει στη Γη από τα σύννεφα και αντιμετωπίζει καταστάσεις γεμάτες ενσυναίσθηση και συμπόνια, αλλά και οι οποίες τον βάζουν σε κίνδυνο ώστε να μην είναι σε θέση να επιστρέψει στο σπίτι του στον ουρανό.

Η Σαρανταποδαρούσα και ο Φρύνος, Anna Khmelevskaya (FRANCE, 2013), 10′.

2D computer animation, Σχεδίαση στο χαρτί

Σε ένα μακρινό δάσος, η ευγενική, λυγερή Σαρανταποδαρούσα θαυμάζεται από όλα τα άλλα πλάσματα. Εκτός από ένα ηλικιωμένο Toad, υπεροπτικό και ζηλιάρικο, που

Μικροί Μάγοι, Yana Shevchenko (CZECH REPUBLIC, 2014), 6′ 20”.

2D computer animation, Ηθοποιοί

Πιστεύετε στα θαύματα ; Η ταινία animation “Μικροί Μάγοι” είναι μια ταινία ντοκιμαντέρ για παιδιά , που πιστεύουν σε αυτά με όλη την καρδιά και το μυαλό τους. Γίνεται εύκολα, μόνο αν ανοίξετε το μυαλό σας στον κόσμο της φαντασίας. Τα υψίστης σημασίας ερωτήματα είναι πώς και γιατί. Τι είναι εφικτό και τι μπορεί να γίνει εφικτό; Τι συμβαίνει με τα παιδιά και τα όνειρά τους στον πραγματικό κόσμο που συχνά αποδεικνύεται ότι είναι μια σκληρή και ψυχρή πραγματικότητα των απογοητεύσεων, ματαιωμένων σχεδίων και απογοητεύσεων . Πώς αυτά τα νεαρά παιδιά βλέπουν και ζουν σε ένα περιβάλλον χαράς και λύπης, σε μια ζωή γεμάτη από πικρά δάκρυα και καλές ελπίδες;

Η ιστορία μιας αρκούδας, Gabriel Osorio (CHILE, 2014), 10’ 14’’.

3D computer animation

Μία ηλικιωμένη αρκούδα βγαίνει κάθε μέρα σε μια πολυσύχναστη γωνιά του δρόμου. Στήνει ένα μικρό ξύλινο θέατρο που περιέχει μαριονέτες φτιαγμένες από αυτήν. Με ένα νόμισμα η αρκούδα θα θέσει τους μηχανισμούς σε κίνηση, οι μαριονέτες θα αρχίσουν να κινούνται και μια ιστορία θα ξεδιπλωθεί μέσα στο κουτί. Μέσα από το ματάκι οι περαστικοί θα δουν τη ζωή μιας αρκούδα τσίρκου που λαχταρά να δραπετεύσει και να επιστρέψει στην οικογένειά της

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

-Μορφές Ζωής – Μορφές Πνοής, 2011. Βαγγέλης Ευθυμίου / ΕΛΛΑΔΑ, 50 ''

Πενήντα τέσσερα λεπτά αφιερωμένα στην βιοπικοιλότητα. Από τις κορυφές των βουνών ως τα βάθη των θαλασσών, δεκατέσσερεις επιστήμονες επιχειρούν να μας δώσουν στοιχεία και παραδείγματα για τον πλανήτη μας. Ποια είναι η κατάσταση της βιοπικοιλότητας και ποια η στάση του ανθρώπου πάνω στο θέμα;

-Αρχαίος Υπολογιστής/ Ancient Computer της   Paula S.Apsell  USA, 52''

Τα χέρια και τα πρόσωπα των αρχαίων αγαλμάτων μοιάζουν με απορρίμματα στον πάτο της θάλασσας λίγο έξω από τις ακτές της Ελλάδας. Μα δεν είναι αυτό το συναρπαστικότερο εύρημα. Προσβεβλημένα από άλατα 2000 ετών τα υψηλού επιπέδου μηχανικής γρανάζια είναι εμφανή μέρη μίας μυστήριας συσκευής που χρονολογείται στο 50 Π.Κ.Ε. Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία των ακτινών X, και εργαζόμενοι πάνω στη συνειδητοποίηση ότι τα οδοντωτά γρανάζια αντιστοιχούν σε πρώτους αριθμούς που σχετίζονται με την Αστρονομία. Η συσκευή αποκαλύπτεται ως ο παλαιότερα γνωστός υπολογιστής που χρησιμοποιούταν για να προβλέπει εκλείψεις και να αναπαριστά τις πλανητικές κινήσεις.

Digital Revolution - βίντεο από την έκθεση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στην Αθήνα

 Μετά το Κέντρο Τεχνών Barbican του Λονδίνου και το Μουσείο Tekniska της Στοκχόλμης, η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φιλοξένησε την επαναστατική και άκρως διαδραστική έκθεση ψηφιακών τεχνών, με τίτλο Digital Revolution. Μερικά βίντεο για μια "εικονική περιήγηση" στην έκθεση:

Ένα ομαδικό project της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών με Oculus Rift

Ένα διαδραστικό παιχνίδι που δημιούργησε ομάδα φοιτητών της ΑΣΚΤ και του μεταπτυχιακού προγράμματος «Τέχνη, εικονική πραγματικότητα και πολυχρηστικά συστήματα καλλιτεχνικής έκφρασης» (που πραγματοποιείται σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Paris 8). Το ομαδικό project "Επιλογή in Crisis" δημιουργήθηκε με την αποκλειστική χρήση του head Head Mmount Ddisplay της εταιρείας Oculus VR, “Oculus Rift”. 
_________________

"Επιλογή in Crisis" is a work in progress regarding an interactive project (experimental game), that takes place in a virtual reality environment. The project refers to the concept of "crisis" as the structure of choices and interconnections of a system, those which under certain conditions can threaten the balance of the system itself. Besides, the verb «κρίνω» (judge whether something is right or wrong in Greek language) is the root of the word crisis "κρίση". 

This project is being developed by the research group of the Greek-French Master with title "Art, virtual reality and multiuser systems of artistic expression", between the Athens School of Fine Arts and the Paris-8 University.

Artistic and scientific directors: 
Marie-Hélène Tramus, Manthos Santorineos

Participating teachers : 
Stavroula Zoi, Nefeli Dimitriadi, Taxiarchis Diamantopoulos

Participating students : 
John Bardakos , Christina Chrisanthopoulou, 
Ifigeneia Mavridou, Anna Meli, Nikos Papadopoulos, 
Argyro Papathanasiou, Maria Velaora

Skyrim in VR - Cyberith Virtualizer + Oculus Rift + Wii Mote (Full Immersion)

από την παρουσίαση της ομάδας για τα video games (3d)

Assassin's Creed

από την παρουσίαση της ομάδας για τα video games (3d)

Video Games (english text)

πηγή: https://en.wikipedia.org/wiki/Video_game

Video Games

A video game is an electronic game that involves human interaction with a user interface to generate visual feedback on a video device such as a TV screen or computer monitor. The word video in video game traditionally referred to a raster display device, but it now implies any type of display device that can produce two- or three-dimensional images.
The electronic systems used to play video games are known as platforms; examples of these are personal computers and video game consoles. These platforms range from large mainframe computers to small handheld computing devices. Specialized video games such as arcade games, while common in the 1980s, have gradually declined in use due to the widespread availability of home video game devices (e.g., PlayStation 4 and Xbox One) and video games on desktop and laptop computers and smartphones.
The input device used for games, the game controller, varies across platforms. Common controllers include gamepads, mouses, keyboards, joysticks, the touch screens of mobile devices and buttons. In addition to video and (in most cases) audio feedback, some games include haptic, vibration or force feedback peripherals.
Video games have become an art form and an industry. The video game industry is of increasing commercial importance, with growth driven particularly by the emerging Asian markets and mobile games. As of 2015, video games generated sales of USD 74 billion annually worldwide, and were the third-largest segment in the U.S. entertainment market, behind broadcast and cable TV.

HISTORY

Early games used interactive electronic devices with various display formats. The earliest example is from 1947—a "Cathode ray tube Amusement Device" was filed for a patent on 25 January 1947, by Thomas T. Goldsmith Jr. and Estle Ray Mann, and issued on 14 December 1948, as U.S. Patent 2455992.
Inspired by radar display tech, it consisted of an analog device that allowed a user to control a vector-drawn dot on the screen to simulate a missile being fired at targets, which were drawings fixed to the screen.
Other early examples include:
•       The Nimrod computer at the 1951 Festival of Britain
•       OXO a tic-tac-toe Computer game by Alexander S. Douglas for the EDSAC in 1952
•       Tennis for Two, an electronic interactive game engineered by William Higinbotham in 1958
•       Spacewar!, written by MIT students Martin Graetz, Steve Russell, and Wayne Wiitanen on a DEC PDP-1 computer in 1961.
•       Pong, a 1972 game by Atari.
Each game used different means of display: NIMROD used a panel of lights to play the game of Nim, OXO used a graphical display to play tic-tac-toe, Tennis for Two used an oscilloscope to display a side view of a tennis court, and Spacewar! used the DEC PDP-1's vector display to have two spaceships battle each other.
In 1971, Computer Space, created by Nolan Bushnell and Ted Dabney, was the first commercially sold, coin-operated video game. It used a black-and-white television for its display, and the computer system was made of 74 series TTL chips. The game was featured in the 1973 science fiction film Soylent Green. Computer Space was followed in 1972 by the Magnavox Odyssey, the first home console. Modeled after a late 1960s prototype console developed by Ralph H. Baer called the "Brown Box", it also used a standard television. These were followed by two versions of Atari's Pong; an arcade version in 1972 and a home version in 1975 that dramatically increased video game popularity. The commercial success of Pongled numerous other companies to develop Pong clones and their own systems, spawning the video game industry.

A flood of Pong clones eventually led to the video game crash of 1977, which came to an end with the mainstream success of Taito's 1978 shooter game Space Invaders, marking the beginning of the golden age of arcade video games and inspiring dozens of manufacturers to enter the market. The game inspired arcade machines to become prevalent in mainstream locations such as shopping malls, traditional storefronts, restaurants, and convenience stores. The game also became the subject of numerous articles and stories on television and in newspapers and magazines, establishing video gaming as a rapidly growing mainstream hobby. Space Invaders was soon licensed for the Atari VCS (later known as Atari 2600), becoming the first "killer app" and quadrupling the console's sales. This helped Atari recover from their earlier losses, and in turn the Atari VCS revived the home video game market during the second generation of consoles, up until the North American video game crash of 1983. The home video game industry was revitalized shortly afterwards by the widespread success of the Nintendo Entertainment System, which marked a shift in the dominance of the video game industry from the United States to Japan during the third generation of consoles.

ιστορία των video games (εργασία σε εξέλιξη)

Η Ιστορία των Βιντεοπαιχνιδιών, αρχίζει στα τέλη της δεκαετίας του '40. Προς τα τέλη του '50 και στα μέσα του '60, στην Αμερική, αρχίζουν να μπαίνουν στην καθημερινή μας ζωή, οι υπολογιστές. Για την ακρίβεια, οι κεντρικοί υπολογιστές. Από εκείνη την περίοδο, τα βιντεοπαιχνίδια έκαναν την εμφάνιση τους, στις κονσόλες, στα φλίπερ, στους υπολογιστές, αλλά και στις φορητές κονσόλες.         

Το πρώτο παιχνίδι - μηχάνημα που διαφημίστηκε επίσημα, ήταν το Computer Space (παιχνίδι φλίπερ), το 1971. Μέχρι και τα τέλη του '70, είχε εμφανιστεί στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη, στην Ιαπωνία, αλλά και στη Λατινική Αμερική. Το 1977, έγινε γνωστό σε όλους, και το αναζητούσαν πολλοί, και είχε κάνει πάρα πολλές πωλήσεις. Μετά από έξι περίπου χρόνια, συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, που προκάλεσε ακόμα περισσότερες εντυπώσεις παγκοσμίως

                                                  Magnavox Odyssey

Το Magnavox Odyssey ήταν η πρώτη εμπορική κονσόλα παιχνιδιών στον κόσμο. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1972 και κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του ίδιου έτους, προηγούμενη του Atari Pong κατά τρία χρόνια. Πρόκειται για μια ψηφιακή κονσόλα παιχνιδιών, αν και λανθασμένα πιστεύεται ότι είναι αναλογική, λόγω της χρήσης αναλογικών κυκλωμάτων για την υλοποίηση της εξόδου βίντεο, καθώς και του αναλογικού χειριστηρίου που συνόδευε την κονσόλα.

Το Odyssey σχεδιάστηκε από τον Ραλφ Μπάερ, ο οποίος ξεκίνησε να δουλεύει την ιδέα γύρω στο 1966 και ολοκλήρωσε ένα λειτουργικό πρωτότυπο το 1968.^[2] Αυτό το πρωτότυπο, γνωστό ως Brown Box, βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Αμερικανικής Ιστορίας του Ιδρύματος Σμιθσόνιαν στην Ουάσινγκτον.

Πρώτη Γενιά

 Αν και τα πρώτα παιχνίδια εμφανίστηκαν σε υπολογιστές το 1950 όπου βασίστηκαν γύρω από συσκευές καθοδικού σωλήνα, το σήμα τους δεν ήταν αναλογικό. Τουλάχιστον δεν ήταν μέχρι το 1972 που κυκλοφόρησε η πρώτη κονσόλα σπιτιού, το Magnavox Odyssey, που εφευρέθηκε από τον Ralph H. Baer και μπορούσε να συνδεθεί με μια απλή τηλεόραση σπιτιού.

Το Odyssey όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την εμπορική επιτυχία της πρωτοτυπίας του μέχρι που το arcade παιχνίδι της Atari "Pong" έγινε ένα από τα πιο δημοφιλές βιντεοπαιχνίδια. Τότε ήταν που το κοινό άρχισε να λαμβάνει περισσότερο υπόψη του τις αναδυόμενες βιομηχανίες βίντεοπαιχνιδιών. Το φθινόπωρο του 1975 η Magnavox υποκλίνεται στη δημοτικότητα του Pong, ακυρώνει το Odyssey και κυκλοφορεί μια απλοποιημένη μορφή που έπαιζε μόνο Pong και χόκεϊ, το Odyssey 100.

The Phantom of the Opera (1925) [Silent Movie]

"The Phantom of the Opera" is a 1925 American silent horror film adaptation of the Gaston Leroux novel of the same title directed by Rupert Julian. The film featured Lon Chaney in the title role as the deformed Phantom who haunts the Paris Opera House, causing murder and mayhem in an attempt to force the management to make the woman he loves a star. It is most famous for Lon Chaney's intentionally horrific, self-applied make-up, which was kept a studio secret until the film's premiere.

The film was adapted by Elliott J. Clawson, Frank M. McCormack, Tom Reed and Raymond L. Schrock. It was directed by Rupert Julian, with supplemental direction by Lon Chaney, Edward Sedgwick and Ernst Laemmle. 

The film also features Mary Philbin, Norman Kerry, Arthur Edmund Carewe, Gibson Gowland, John St. Polis, and Snitz Edwards. The only surviving cast member is Carla Laemmle (born 1909), niece of producer Carl Laemmle, who played a small role as "prima ballerina" in the film when she was about 15.

---

Directed by Rupert Julian, Lon Chaney, Edward Sedgwick and Ernst Laemmle, produced by Carl Laemmle, screenplay by Elliott J. Clawson, Raymond L. Schrock, Bernard McConville, Jasper Spearing, Richard Wallace, Walter Anthony, Tom Reed and Frank M. McCormack, based on "The Phantom of the Opera" by Gaston Leroux, starring Lon Chaney, Mary Philbin, Norman Kerry, Arthur Edmund Carewe and Gibson Gowland.

Mickey Mouse Classic Walt Disney 1928 Sound Cartoon

The kid - Charlie Chaplin - best scenes

The History of Cutting - The Birth of Cinema and Continuity Editing

The Very First Motion Picture (1889)

Τhe first experimental movie that Thomas Edison made in 1889.
In 1878, British photographer Eadweard Muybridge made a series of still photographs of a horse that when viewed in sequence, appeared to be galloping. Edison felt this was too cumbersome for practical use and soon developed a system for "motion" pictures, based on his wax cylinder for phonographs. Thus you will see the two short sequences still in existance of the very first American motion picture from 1889.

Oldest photographs in the world (βίντεο)

H ιστορία του κινηματογράφου

Η πορεία του κινηματογράφου μέσα από τις ταινίες και τις καινοτομίες τους:

Edison Kinetoscopic Record of a Sneeze, Jan. 7, 1894

The earliest surviving copyrighted motion picture, the Edison Kinetoscopic Record of a Sneeze is a short film made by W. K. L. Dickson in January 1894 for advertising purposes. Often referred to as "Fred Ott's Sneeze," this is is one of the world's earliest motion pictures and America's best known early film production. The star is Fred Ott, an Edison employee known to his fellow workers in the laboratory for his comic sneezing and other gags. This item was received in the Library of Congress on January 9, 1894, as a copyright deposit from Dickson.

Two other Edison experimental films on the Library's YouTube site - DICKSON GREETING (May 1891) and NEWARK ATHLETE (May or June 1891), predate The Sneeze. The Sneeze was submitted for copyright as 45 frames from the motion picture printed as positive prints on paper rather than as a reel of film. The prints were mounted on cardboard and submitted to the Copyright Office in this form. The video of the Sneeze on loc.gov and YouTube was later rephotographed and turned into a moving image from these mounted frames.

SUMMARY
Film made for publicity purposes, as a series of still photographs to accompany an article in Harper's weekly.

OTHER TITLES
Sneeze 
Fred Ott's sneeze 

CREATED/PUBLISHED
United States : Edison Manufacturing Co., 1894.

First Motion Picture Horse, 1878

In 1878 Eadweard Muybridge photographed a horse named "Occident" in fast motion using a series of 12 stereoscopic cameras. The first experience successfully took place on June 11 at the Palo Alto farm in California. The cameras were arranged along a track parallel to the horse's, and each of the camera shutters was controlled by a trip wire which was triggered by the horse's hooves.

Alice in Wonderland (1903) - Lewis Carroll | BFI National Archive

The first-ever film version of Lewis Carroll's tale has recently been restored by the BFI National Archive from severely damaged materials. Made just 37 years after Lewis Carroll wrote his novel and eight years after the birth of cinema, the adaptation was directed by Cecil Hepworth and Percy Stow, and was based on Sir John Tenniel's original illustrations. In an act that was to echo more than 100 years later, Hepworth cast his wife as the Red Queen, and he himself appears as the Frog Footman. Even the Cheshire cat is played by a family pet.

With a running time of just 12 minutes (8 of which survive), Alice in Wonderland was the longest film produced in England at that time. Film archivists have been able to restore the film's original colours for the first time in over 100 years.

Music: 'Jill in the Box', composed and performed by Wendy Hiscocks.
This restoration was supported by The Headley Trust and The Pilgrim Trust.

Η ιστορία του κινηματογράφου (από project του 4ου ΓΕΛ Κοζάνης)

Πηγή: http://projects.pblogs.gr/h-istoria-toy-kinhmatografoy-omada-1.html

(ανοίξτε την πηγή για να δείτε  σωστά το πλήρες περιεχόμενο της εργασίας)

Προάγγελοι του Κινηματογράφου

Η ιδέα του κινηματογράφου μπορούμε να πούμε πως υπήρχε από πολύ παλιά. Από τις σκιές στη καθημερινή ζωή μας και το θέατρο σκιών φτάσαμε στον ολοζώντανο κινηματογράφο που απολαμβάνουμε σήμερα. Το πρώτο βήμα έγινε από την ανακάλυψη Κινέζων σοφών πριν από 1000 περίπου χρόνια που παρατήρησαν πως μια τρύπα σε ένα παντζούρι έδινε την εικόνα ενός αναστραμμένου κόσμου. 
Πέντε αιώνες αργότερα ο Ιταλός Τζιρόλαμο Κάρντανο στερέωσε ένα φακό σε μία τρύπα  και η εικόνα έγινε πιο καθαρή. 
Τον 18ο αιώνα οι απλές σκιές έγιναν ζωγραφισμένες εικόνες σε γυαλί. Ο "μαγικός φανός" πρόβαλλε γυάλινες διαφάνειες σε μια οθόνη.

Μετείκασμα

Ο κινηματογράφος βασίζεται σε ένα ελάτωμα του ανθρώπινου ματιού ,που ονομάζεται "μετείκασμα", ένας στιγμιαίος οπτικός ερεθισμός διαρκεί αρκετά αφού εξαφανιστεί η αιτία που το προκάλεσε γιατί χρειάζεται επεξεργασία από τον εγκέφαλο . Η εικόνα (είδωλο) που σχηματίζεται στον αμφιβληστροειδή από ένα αντικείμενο δεν χάνεται αμέσως , αλλά παραμένει και μετά την εξαφάνιση του. Ο κινηματογράφος στηρίζεται πάνω σε αυτή την αρχή για να λειτουργήσει δεν είναι τίποτα άλλο δηλαδή από μια αλληλουχία φωτογραφιών που κινούνται με 24 καρέ το δευτερόλεπτο όπως λέγεται η μια φωτογραφία στην κινηματογραφική ορολογία , όλες μαζί οι φωτογραφίες αποτελούν το κινηματογραφικό φιλμ. Έτσι πριν ακόμα εξαφανιστεί το μετείκασμα της μιας εικόνας, να έρχεται η άλλη εικόνα, τότε οι εικόνες αυτές "συγχωνεύονται" και δημιουργούν μια συνεχή ροή εντυπώσεων. Με αυτόν τον τρόπο ο κινηματογράφος δίνει την εντύπωση της κίνησης.

             

Πρώτα Βήματα

Ένα άλογο, ο Όξιντεντ, που καλπάζει και σπάζει τεντομένα σχοινιά που βρίσκει στο δρόμο του αποτελεί το πρώτο κινούμενο πράγμα,που οδήγησε στην ανάπτυξη των κινηματογραφικών ταινιών,αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφική ενότητα αποτελούμενη από 24 φωτογραφίες προβαλλόμενες σε γρήγορη κίνηση Δημιουργός αυτού ο Eadweard Muybridge στις 19 του Ιουνίου του 1878. Το κόνσεπτ του ήταν να δείξει ότι τα άλογα που καλπάζουν σηκώνουν και τις τέσσερις οπλές από το έδαφος.

Κινητοσκόπιο

Το κινητοσκόπιο (Kinetoscope) ήταν μία μηχανή παρουσίασης ταινιών, πρόδρομος της σύγχρονης κινηματογραφικής μηχανής προβολής. Αναπτύχθηκε από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον στα εργαστήρια του Αμερικανού εφευρέτη Τόμας Έντισον, στον οποίο αποδίδεται και η αρχική σύλληψη της ιδέας κατασκευής του. Η εφεύρεση του κινητοσκοπίου συνδύαζε τη φωτογραφία και την τεχνολογία αναπαράστασης της κίνησης της εικόνας, προβάλλοντας διάτρητο φιλμ των 35 χιλιοστών. Η εικόνα γινόταν ορατή με τη μέθοδο του στερεοσκοπίου. 
Η ανάπτυξη του κινητοσκοπίου βασίστηκε σε προγενέστερες ανακαλύψεις. Πιθανόν για αυτό το λόγο, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε την εφεύρεσή του με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας μόνο στις ΗΠΑ και δεν επιχείρησε να κατοχυρώσει την εφεύρεση διεθνώς, γεγονός που επέτρεψε την αντιγραφή και περαιτέρω εξέλιξη της, ευνοώντας με αυτό τον τρόπο την ταχύτερη εξέλιξη του κινηματογράφου. 
Η πρώτη δημόσια παρουσίαση του πρωτότυπου κινηματοσκοπίου έλαβε χώρα στις 20 Μαΐου του 1891, ενώ στις 9 Μαΐου του 1893 έγινε η επίσημη παρουσίαση του, ως ολοκληρωμένη πλέον εφεύρεση, στο Ινστιτούτο Τεχνών και Επιστήμης του Μπρούκλιν.(πηγή εδώ) 

Μουτοσκόπιο

Το μουτοσκόπιο αποτελεί μία μορφή εικονοσκοπίου που εφευρέθηκε από τον Χέρμαν Κάσλερ το 1894. Είχε μια σειρά από καρτέλες με τυπωμένες εικόνες ενός κινούμενου αντικειμένου. Με το γύρισμα μιας λαβής ξεφυλλίζονταν οι καρτέλες και οι φιγούρες εκινείτο.

 

Το Φιλμ

Σε κάθε κινηματογραφική προβολή μπροστά στα μάτια του θεατή περνούν εκατοντάδες μέτρα φιλμ. Ένα λεπτό κινηματογράφου απαιτεί πάνω από 27μ. φιλμ και μια μεγάλη μήκους ταινία 2,5χλμ. Σήμερα υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία που προμηθεύει τις κινηματογραφικές εταιρίες με φιλμ σε τεράστιες  ποσότητες, το επεξαργάζεται και παράγει τις κόπιες που προβάλλονται στους κινηματογράφους. Στο παρελθόν  χρησιμοποιούσαν διαφόρων διαστάσεων φιλμ, αλλά για τις σημερινές ταινίες μεγάλου μήκους χρησιμοποιούν τη στάνταρ διάσταση των 35χιλ. Το σχήμα βασίζεται στο μέγεθος του πρώτου φιλμ που έφτιαξε ο Τζώρτζ Ίστμαν από το Ρότσεστερ των ΗΠΑ με πρότυπο το μέγεθος γυάλινων φωτογραφικών πλακών που κατασκεύαζε.Ξεκινώντας από το μεγαλύτερο τζάμι παραθύρου που υπήρχε, χώριζε συν΄΄εχεια στα δύο τα τετράγωνα μέχρι να βρει το μέγεθος που ήθελε. Το φιλμ που χρησιμοποιούμε σήμερα βασίστηκε στα παράθυρα του Ρότσεστερ του 1885!

Το φιλμ του Έντισον

Ο Θωμάς έντισον αρχικά σχεδίαζε να κάνει ταινίες σε κυλίνδρους ευαίσθητους στο φως. Ο βοηθός του Γουίλιαμ Ντίξον διάλεξε να χρησιμοποιήσει το φιλμ που είχε φτιάξει ο Τζωρτζ Ίστμαν, έτσι έκοψε το φιλμ των 7.6μ και στις  άκρες του πρόσθεσε τρύπες για να τυλίγεται ομοιόμορφα στη κινηματογραφική μηχανή που είχε φτιάξει.

Διαστάσεις των φιλμ 

Στις πρώτες μηχανές λήψης έπρεπε να χρησιμοποιούν φαρδιές λωρίδες φιλμ για να βγει  η σωστή εικόνα στην οθόνη επειδή η ποιότητα των φιλμ ήταν κακή.Οι μηχανές των    35 χιλ. ήταν μεγάλες και βαριές. Έτσι όταν βελτιώθηκε η ποιότητα των φιλμ, οι κατασκευαστές πειραματίστηκαν με μικρότερες μηχανές και μικρότερων διαστάσεων φιλμ. Αλλά τα 35 χιλ. χρησιμοποιούνται ακόμα στις περισσότερες ταινίες μεγάλου μήκους.

8χιλιοστών

Οι κινηματογραφιστές γιαν α μειώσουν το κόστος των ερασιτεχνικών ταινιών στα 1930 χρησιμοποίησαν δύο φορές το φιλμ των 16 χιλ. κάνοντας δύο σειρές με καρέ του 1/4. Έτσι δημιουργήθηκαν δύο φιλμ των 8χιλ.

9.5χιλιοστών

Η γαλλική εταιρία Πατέ εισήγαγε το 1922 τα φιλμ  των 9.5 χιλ. για τις ερασιτεχνικές ταινίες. Είχαν τρύπες στη μέση, ανάμεσα στα καρέ, για να είναι πλατύτερα.

35χιλιοστών

Το φιλμ 35χιλιοστών χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1892 από τον William Dickson και τον Thomas Edison. Διατηρήθηκε για πολλά χρόνια με μερικές βέβαια απαραίτητες αλλαγές έτσι ώστε να περιέχει και ήχο.

Το Καρέ των 35χιλ. πιάνει το κινηματογραφικό φιλμ κατά πλάτος απ'τη μία πλευρά εώς την άλλη.Το φιλμ κινείται κάθετα προς τα κάτω πίσω από το φακό της μηχανής λήψης το φιλμ κινείται οριζόντια, γι'αυτό οι εικόνες τοποθετούνται δίπλα δίπλα όπως σήμερα στα φωτογραφικά φιλμ των 35χιλ. Οι περισσότερες ταινίες 35χιλ. γυρίζονται στην ακαδημαική διάσταση: τα καρέ είναι 1.4 φορές πλατύτερα από το ύψος τους.

16χιλιοστών 

Το 1923 παρουσιάστηκαν τα φιλμ των 16χιλ. για ερασιτεχνικές ταινίες. Ήταν άφλεκτα και προτιμήθηκε η διάσταση των 17.5 χιλιοστών για να πάψουν οι ερασιτέχνες να κόβουν στη μέση τα φιλμ των 35 χιλ. Σήμερα πολλές ταινίες γυρίζονται στα φιλμ των 16χιλ.

Η ιστορία του κινηματογράφου μέσω youtube  

Βουβός κινηματογράφος

Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησε την διαθέσιμη τεχνική της εποχής με σκοπό την παραγωγή ταινιών κάτω από όρους τέχνης, υπήρξε ο Ζορζ Μελιέ, ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Οι ταινίες του πραγματεύονταν θέματα από το χώρο του φανταστικού, ενώ η ταινία του Ταξίδι στη Σελήνη (Le voyage dans la lune, 1901) υπήρξε πιθανότατα η πρώτη που προσπάθησε να περιγράψει ένα ταξίδι στο διάστημα. Επιπλέον, εισήγαγε τεχνικές οπτικών εφέ, ενώ για πρώτη φορά πρόβαλε έγχρωμες ταινίες, χρωματίζοντας την κινηματογραφική ταινία (καρρέ) με το χέρι. Με αφετηρία τις νέες δυνατότητες που αναδείχθηκαν, ο κινηματογράφος μετασχηματίστηκε διεθνώς σε μία δημοφιλή μορφή τέχνης, ενώ παράλληλα πολλοί κινηματογραφικοί χώροι δημιουργήθηκαν με αποκλειστικό σκοπό την προβολή ταινιών. Εκτιμάται ότι το 1908, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπήρχαν περίπου 10.000 κινηματογράφοι. Οι ταινίες της εποχής ήταν διάρκειας δέκα έως δεκαπέντε λεπτών, αλλά σταδιακά η διάρκειά τους αυξήθηκε. Σημαντική συμβολή σε αυτό είχε ο Αμερικανός σκηνοθέτης D. W. Griffith, στον οποίο ανήκουν μερικά από τα πρώτα ιστορικά έπη του κινηματογράφου. Το 1912 (ή 1911) ο θεωρητικός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά σε δοκίμιό του τον όρο έβδομη τέχνη για να περιγράψει τον κινηματογράφο.

Το ''φτάρνισμα του Fred Ott (Fred Ott's Sneeze)'' είναι ένα ασπρόμαυρο, βουβό και μικρής διάρκειας Αμερικάνικης παραγωγής βίντεο του 1984 το οποίο γυρίστηκε από τον William K.L. Dickson με προταγωνιστή τον Fred Ott. Πρόκειται για την πρώτη ταινία στην οποία εμφανίζεται το στοιχείο της κίνησης.Σε αυτήν την ταινία μπορούμε να δούμε τον Fred Ott να μυρίζει καπνό και έπειτα να φταρνίζεται. (πηγή εδώ)  

Κύριος εκπρόσωπός του ήταν ο Τσάρλι Τσάπλιν. Ο Σερ Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν ο νεότερος (Charles Spencer Chaplin Jr, 16 Απρλίου 1889 - 25 Δεκεμβρίου 1977),γνωστότερος με το υποκοριστικό Τσάρλι και, στην Ελλάδα κυρίως, με το προσωνύμιο "Σαρλό", υπήρξε Άγγλος ηθοποιός και σκηνοθέτης, που μεγαλούργησε στις πρώτες δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως μέσω του χαρακτήρα Σαρλό που ενσάρκωνε στις πρώτες ταινίες του. (πηγη: wiki)

  

Ομιλών κινηματογράφος 

 Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1920, ο κινηματογράφος παρέμενε χωρίς ήχο (βουβός κινηματογράφος) και συχνά οι προβολές ταινιών συνοδεύονταν από ζωντανή μουσική. Η ιστορία του ηχογραφημένου κινηματογραφικού ήχου ξεκίνησε το 1926, όταν η Warner Brothers παρουσίασε μία συσκευή (Vitaphone), η οποία έδινε τη δυνατότητα αναπαραγωγής μουσικής, μέσω ενός δίσκου που συγχρονιζόταν με την μηχανή προβολής της ταινίας. Βασισμένη σε αυτή τη νέα τεχνολογία, στα τέλη του 1927, κυκλοφόρησε η ταινία The Jazz Singer, η οποία αν και κατά το μεγαλύτερο μέρος της ήταν βουβή, υπήρξε η πρώτη που περιείχε διαλόγους.(πηγή εδώ) 

                                                                                                                           To Vitaphone               

                 

                                                                    

       Η ταινία όπου πρωτοεμφανίστηκε το στοιχείο του ήχου, ο τραγουδιστής jazz (the jazz singer) 

                                                                                                 

Αδελφοί Lumiere 

Γεννήθηκαν στην Μπεζανσόν της Γαλλίας ενώ μεγάλωσαν στην πόλη της Λυών. Ο πατέρας τους ήταν ιδιοκτήτης εργοστασίου, το οποίο κατασκεύαζε φωτογραφικές πλάκες και άλλα φωτογραφικά είδη, στο οποίο εργάστηκαν και οι δύο: ο Λουί Λυμιέρ ως φυσικός και ο Ογκύστ Λυμιέρ με την ιδιότητα του διευθυντή. Μετά την απομάκρυνση του πατέρα τους το 1892, ξεκίνησαν τις προσπάθειές τους πάνω στην εξέλιξη του κινηματογράφου και κατοχύρωσαν αρκετές ευρεσιτεχνίες, μεταξύ αυτών το διάτρητο φιλμ, το οποίο έδινε την δυνατότητα να ενσωματωθεί σε μία μηχανή προβολής.

Βασιζόμενοι στην εφεύρεση του κινητοσκοπίου, κατασκεύασαν την φορητή συσκευή του κινηματογράφου, την οποία κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας, στις 13 Φεβρουαρίου του 1894. Ο κινηματογράφος των αδελφών Λυμιέρ, αποτελούσε ταυτόχρονα μηχανή λήψεως και προβολής, καθώς επίσης και εκτύπωσης του φιλμ. Η πρώτη ταινία που δημιούργησαν ήταν η Έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ (βίντεο εδώ), στις 19 Μαρτίου του 1895 και αποτύπωνε την έξοδο των εργατών από το εργοστάσιό τους.

Στις 28 Δεκεμβρίου του 1895, πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια προβολή ταινιών, επί πληρωμής, στο Παρίσι, ενώ τον επόμενο χρόνο, προώθησαν την εφεύρεσή τους στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, όπου έτυχαν θερμής υποδοχής. Οι ίδιοι θεώρησαν πως ο κινηματογράφος ήταν ήσσονος σημασίας και πούλησαν την εφεύρεσή τους στον Ζορζ Μελιέ. Αργότερα στράφηκαν στην έγχρωμη φωτογραφία και το 1903 επινόησαν την πρώτη έγχρωμη φωτογραφική διαδικασία (Autochrome Lumiθre), η οποία άρχισε να διατίθεται εμπορικά το 1907.

Η επιχείρηση των αδελφών Λυμιέρ υπήρξε από τις μεγαλύτερες εταιρίες φωτογραφικών ειδών στην Ευρώπη, μέχρι την συγχώνευσή της με την εταιρεία Ilford.

(πηγή:εδώ)

  

Το "Φάντασμα της Όπερας"(1925) είναι η πρώτη κινηματογραφική μεταφορά του γνωστού μυθιστορήματος από τον Gaston Leroux, ένας συνδυασμός ειδυλλίου, φρίκης, μυστηρίου και τραγωδίας. Η ταινία αυτή θεωρείται σημαντική επειδή διαθέτει μία από τις σημαντικότερες μελοδραματικές ερμηνείες στην ιστορία του βωβού κινηματογράφου. Στη ταινία ο Lon Chaney που ενσαρκώνει το ρόλου του φαντάσματος, στοιχιώνει την όπερα του Παρισιού και προκαλεί  μια σειρά φόνων και μακελειού, σε μια προσπάθεια να αναγκάσει την διοίκηση να κάνει τη γυναίκα που αγαπά ένα αστέρι.

  

  

---

The Artist

 "The Artist" ονομάστηκε μια γαλλικής παραγωγής ρομαντική/δραματική κομεντί, βωβού κιν/γράφου, που όλως παραδόξως γυρίστηκε το 2011, γραμμένη και σκηνοθετημένη από τον Μισέλ Χαζαναβίσιους. Πρωταγωνιστούν οι Ζαν Ντιζαρντέν και Μπερενίς Μπεζό. Η ιστορία τοποθετείται στο Χόλυγουντ, μεταξύ 1927-1932, και επικεντρώνεται στο ρομάντζο ενός μεγαλύτερου αστέρα του βωβού κιν/γράφου με μια νεαρή αναδυόμενη ηθοποιό - την εποχή που ο βωβός κιν/γράφος αρχίζει να σβήνει, χάνοντας την αίγλη του, ώσπου τελικά αντικαθίσταται από τον ομιλούντα.

Η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στο Φεστιβάλ Καννών, απ'όπου και αποσπάστηκε βραβείο. Το έργο, με τις ιδιαίτερες εικόνες και την υπέροχη μουσική υπόκρουση (όπως χαρακτηρίστηκε από κριτικούς), έλαβε υποψηφιότητα για υπεράριθμα βραβεία (περίπου 33) και δικαίως κέρδισε τα περισσότερα (17 από αυτά, εκ των οποίων 3 Χρυσές σφαίρες, 1 Βραβείο Σωματείου Ηθοποιών, 7 Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κιν/γράφου και 5 Όσκαρ). Συμβαίνει επίσης να είναι η πρώτη ολοκληρωτικά βωβή ταινία που κέρδισε Βραβείο Καλύτερης Εικόνας από το 1929. Τελικά, κατάφερε να γίνει η πιο πολυβραβευμένη γαλλική ταινία στην ιστορία και να ταξιδέψει γενιές πίσω το κοινό της, συγκινώντας το με έναν μοναδικό τρόπο.

---

Χαρακτηριστικοί σκηνοθέτες

Federico Fellini

Γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου του 1920 στο Ρίμινι. Όταν έγινε 12 ετών, το έσκασε από το σπίτι του για να ακολουθήσει ένα τσίρκο. Ένα στοιχείο που μαζί με πολλά άλλα, εξηγεί την αγάπη του για τους κλόουν που εμφανίζονται σε όλα τα έργα του. Στα 17 του εγκατέλειψε την ηρεμία της επαρχιακής λουτρόπολης, στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, για να πάει στη Ρώμη. Εκεί έζησε αρχικά σαν σκιτσογράφος και στη συνέχεια γράφοντας παρλάτες και σκετς για κομφερανσιέ και άλλους καλλιτέχνες του music hall. Το 1943, σε ηλικία 23 ετών, παντρεύτηκε την ηθοποιό Τζουλιέτα Μασίνα, πλάι στην οποία έζησε 50 χρόνια, μέχρι το θάνατο του. Το 1946 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με τον Ρομπέρτο Ροσελίνι. Το 1954 κέρδισε το Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας, το 1960 το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Το 1956, το 1961 και το 1974 κέρδισε το βραβείο της Ένωσης Κριτικών της Νέας Υόρκης. Πήρε τέσσερις φορές, το Όσκαρ Καλύτερης  Ξένης Ταινίας : το 1956 για το Ο δρόμος, το 1957 για το Οι νύχτες της Καμπίρια , το 1963 για το 8 ½ και το 1974 για το Θυμάμαι και προτάθηκε τέσσερις φορές για Όσκαρ Σκηνοθεσίας για τις ταινίες: Γλυκιά ζωή το 1961, 8 ½ το 1963, Σατυρικόν το 1970 και Θυμάμαι το 1975. Το 1993 η Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου του απένειμε Τιμητικό  Όσκαρ για το σύνολο του έργου του. Πέθανε στη Ρώμη στις 31 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς.

Walt Disney

Ο Γουώλτερ Έλιας Ντίσνεϋ (5 Δεκεμβρίου 1901-15 Δεκεμβρίου 1966) ήταν αμερικάνος παραγωγός ταινιών, σκηνοθέτης, σεναριογράφος, ηθοποιός και σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων. Ήταν γιός της Φλόρα και του Έλιας Ντίσνεϋ, έχοντας τρείς αδελφούς και μια αδελφή. Ως συνιδρυτής αρχικά της Walt Disney Productions (Ό άλλος ιδρυτής ήταν ο αδελφός του, Ρόι Ντίσνεϋ) και του μέχρι σήμερα κολλοσού Walt Disney Company έχει γίνει ένας από τους πιο διάσημους παραγωγούς στην ιστορία του κινηματιγράφου. Η Walt Disney Company σήμερα έχει ετήσια έσοδα που φτάνουν περίπου τα 30 δισεκατομμύρια δολλάρια.

Ο Γουώλτ Ντίσνεϋ είναι ιδιαίτερα γνωστός ως επιτυχημένος παραμυθάς και δημιουργός ταινιών κινουμένων σχεδίων με πρώτη του την ταινία Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι. Έφερε επίσης επανάσταση στον χώρο των θεματικών πάρκων με την πρωτοποριακή του δημιουργία, την Ντίσνεϋλαντ. Ο ίδιος και το προσωπικό του δημιούργησαν μια σειρά από τους πιο διάσημους ήρωες κινουμένων σχεδίων με εξέχουσα θέση να κατέχει η δημιουργία του Γουώλτ Ντίσνεϋ (που πολλοί που τον γνώριζαν αποκάλεσαν ως «τον άλλο εαυτό του Γουώλτ»), Μίκι Μάους.

Από την Εταιρεία την οποία ίδρυσε δημιουργήθηκαν πολλά κινούμενα σχέδια.

Σήμερα, έχει γίνει ένας απο τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες κινουμένων σχεδίων, λόγω των δημοφιλών ταινιών του που έχουν εξαπλωθεί σε όλον τον κόσμο.Οι πιο γνωστοί χαρακτήρες που σήμερα έκανε πασίγνωστη την εταιρία του, έιναι ο Μίκι Μάους, ο Ντόναλντ Ντάκ, η Μίνι Μάους, η Ντάιζι Ντάκ, ο Πλούτο και ο Γκούφι.

---

Πηγή: http://projects.pblogs.gr/h-istoria-toy-kinhmatografoy-omada-1.html (ανοίξτε την πηγή για να δείτε σωστά το πλήρες περιεχόμενο της εργασίας)

      Alfred Hitchcock

Ο Σερ Άλφρεντ Τζόζεφ Χίτσκοκ (13 Αυγούστου 1899 - 29 Απριλίου 1980) ήταν Άγγλος σκηνοθέτης.

Ξεκίνησε στο Λονδίνο το 1920, όταν ακόμα αρμοδιότητά του ήταν να σχεδιάζει τους τίτλους αρχής για όλες τις ταινίες ενός κιν/γραφικού στούντιο. Μετά από δύο χρόνια του δόθηκε η ευκαιρία να καθίσει στην καρέκλα του σκηνοθέτη, όταν εκείνος της ταινίας "Always Tell Your Wife" αρρώστησε και ζητήθηκε από τον Χίτσκοκ να τον αντικαταστήσει για να ολοκληρωθεί η ταινία. Οι παραγωγοί εντυπωσιάστηκαν από το αποτέλεσμα και του αναθέσαν να γυρίσει την πρώτη του, ουσιαστικά, ταινία, που ήταν το "Αριθμός 13". Μετά από λίγο καιρό όμως το στούντιο έκλεισε. Ο Χίτσκοκ στη συνέχεια προσλήφθηκε στην Gainsborough Pictures ως σεναριογράφος και σχεδιαστής τίτλων. 

Μετά από μια επιτυχημένη δεκαετία του '30, με ταινίες όπως το "39 σκαλοπάτια", "ο άνθρωπος που ήξερε πολλά" ή το "Σαμποτάζ" και με το ξεκίνημα του Β' Παγκοσμίου πολέμου, μετακόμισε μόνιμα στις ΗΠΑ. Όταν επισκέφθηκε το Χόλυγουντ το 1940, όλοι οι παραγωγοί των μεγάλων στούντιο του έκλεισαν την πόρτα γιατί πίστευαν ότι δε θα μπορούσε να κάνει καριέρα στο χώρο. Τελικά, ο μεγαλο-παραγωγός Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ του πρόσφερε ένα επταετές συμβόλαιο. Του ανέθεσε τη "Ρεβέκκα, ή οποία και κέρδισε το Όσκαρ καλύτερης ταινίας του 1940, αλλά φυσικά το Όσκαρ πήγε στον παραγωγό και όχι στον Χίτσκοκ. Για τα επόμενα 20 χρόνια, μέχρι το "Ψυχώ", γύριζε τη μια ταινία πίσω από την άλλη.

Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του "Ψυχώ" άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά.

 Προτάθηκε έξι φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας αλλά δε το κέρδισε ποτέ. Είναι χαρακτηριστική σε όλες σχεδόν τις ταινίες του η εμφάνιση που κάνει ο ίδιος σε ρόλους κομπάρσου. Ο όρος στα αγγλικά είναι cameo appearence. (πηγή wiki)

---

Eadweard J. Muybridge

Με αφορμή την 182η επέτειο γέννησης του βρετανού Eadweard J. Muybridge (Edward James Muggeridge), θεωρήθηκε πως θα ήταν αξιοσημείωτη η αναφορά της συμβολής του στην δημιουργία του κιν/γράφου.

Ο Έντουαρντ Μάιμπριτζ (1830-1904) υπήρξε ένας πρωτοπόρος φωτογράφος, ιδιοφυής εφευρέτης της κινούμενης εικόνας, αλλά και ο πρώτος σκηνοθέτης στην ιστορία του κινηματογράφου, του οποίου άλλωστε θεωρείται και «πατέρας».

Ο Μάιμπριτζ πήγε στην Αμερική, όπου έζησε το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του, σε ηλικία 20 ετών. Μέχρι τα τέλη του 1860 πληρωνόταν για τις φωτογραφίες που έβγαζε και αποτύπωναν την ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Μια έκθεση από δικά του έργα, λοιπόν, αποκαλύπτει ότι έναν αιώνα πριν από το Photoshop ο Μάιμπριτζ «αλλοίωνε» τις φωτογραφίες του. Έκοβε και ένωνε τα αρνητικά, έβαφε τις ατέλειες, σαν αληθινός καλλιτέχνης. Εκείνος κατάφερε για πρώτη φορά στην Ιστορία να λανσάρει με απαράμιλλη αληθοφάνεια την ψευδαίσθηση της κίνησης. Ακολούθησε ο κινηματογράφος και η ψευδαίσθηση απέκτησε κι άλλες διαστάσεις. (πηγή enet)